erissan
Potomek Slytherina
Dołączył: 07 Maj 2006
Posty: 843
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Z zadupia
|
|
Hej! Mój drugi temat w tym tygodniu - 
Będzie to coś innego od reszty ficków na tym forum, gdyż będzie to opowieść o Tomie Malvoro Riddle'u jakiego reszcze nie znaliście. Planowane jest 10 rozdziałów, a ten jest takim wstępem.
Wprowadzenie – Powrót
Myśli Nikole
Myśli Toma
:Telepatia:
‘Mowa węży’
Wspomnienia
Wpatrujesz się w oddalający się ekspres Hogwart. Nie chcesz tam wracać, po prostu nie możesz. Przenosisz wzrok na mnie. Wzrok proszący o szybką oraz skuteczną pomoc. Tylko, co ja mogę zrobić? „..Jesteś tylko małą, głupiutką dziewczynką, która jakimś cudem może oglądać wschodzącą potęgę” – Pamiętasz jeszcze te słowa? Sam je wypowiedziałeś, kiedy po raz pierwszy odbywaliśmy podróż do Hogwartu. Już prawie cztery lata minęły od tego czasu, a my wciąż jesteśmy tacy sami. A może nie…?
Dlaczego? Dlaczego ja – wielki dziedzic Slytherina, Tom Riddle jestem skazany na te cierpienia? Czemu nie mogę mieć normalnej rodziny? Jesteś tylko ty Niko. Dlaczego więc mi nie pomożesz, zamiast patrzeć się tak na mnie? Dlaczego? Jesteś moją najlepszą przyjaciółką, która jest dla mnie prawie jak siostra. Powinnaś mnie wspierać tak jak każda przyjaciółka. Czemuż, więc tego nie robisz?
Przechodzimy przez barierkę.Tam już czeka na nas autobus, którym dojedziemy do sierocińca. Wsiadamy do środka i kasujemy poprzednio kupione bilety. Wtedy przypomina mi się chwila, kiedy dowiedzieliśmy się, że wcale nie jesteśmy rodzeństwem. Teraz wydaje się to śmieszne, ale wtedy nie mogliśmy się pozbierać. Nie mogliśmy uwierzyć, że dyrektorka sierocińca mogła nas tak okłamać. Ale jednak mogła.
Wybuchłam cichym śmiechem, jednak na tyle głośnym, że kilka stojących koło nas osób spojrzało na mnie zgorszonym wzrokiem. Znów to samo, znów będziemy uważani za nastoletnich chuliganów. Jedyne pocieszenie to takie, że to tylko dwa miesiące. Tylko? Raczej aż…
Tak bardzo chce uciec do dziurawego kotła i zamieszkać tam. Gdybym tylko miał pieniądze. Nika pewnie by się na to nie zgodziła – Za bardzo by się bała. A może to tylko mój wymysł? Może ja po prostu nie chce być wciąż tak blisko niej? Może chce być po raz pierwszy wolny?
Nagle moje rozmyślania zostały przerwane przez napad śmiechu mojej „siostrzyczki”. Spojrzałem na nią i od razu pojąłem, o co chodzi. Na te wspomnienie nawet ja dostaje niekontrolowanego ataku śmiechu
:Przestań się tak śmiać, bo ludzie się na nas gapią:
:Zauważyłam, braciszku:
I na tym ów rozmowa się urwała, a przyszywane rodzeństwo pochłonęło się rozmyślaniem o tylko sobie znanych sprawach. Jednak nie dane im było długo to robić, gdyż po chwili autobus zatrzymał się, a oczom ludzi znajdujących się w nim ukazał się duży, czerwony napis „Sierociniec świętego Jana”. Właśnie tam kończyła się magiczna przygoda Nikole i Toma, a zaczynało mugolskie piekło.
:Witaj w piekle Tomusiu:
:Ta… Pogoda na lato: Deszcz łez i burza wściekłości:
- Jak zwykle – mruknęła już na głos Nika wchodząc do środka.
Tak… Jak zwykle.
|
|
